Archiwum 1995–2023

Neurochemiczne podłoże pożądania jest niewątpliwie jednym z najbardziej interesujących i złożonych zagadnień psychiatrii i neurologii. Zjawisko pobudzenia seksualnego jest ściśle kontrolowane i stymulowane przez szlaki neuronalne podwzgórza i układu limbicznego; włókna peptydergiczne, dopaminergiczne, noradrenergiczne oraz drogi neurosekrecyjne. Endogenne psychoaktywne peptydy, jak opiody i kanabinoidy, podobnie jak klasyczny neuromediator serotonina, są natomiast czynnikami hamującymi pożądanie i zachowania seksualne. Nowy selektywny agonista receptorów melanokortynowych, bremelanotyd, wydaje się być wartościowym lekiem w terapii zaburzeń psychosomatycznych, manifestujących się obniżonym poczuciem pożądania seksualnego. Bremelanotyd podawany donosowo jest jedynym analogiem hormonu stymulującego α-melanocyty, który był badany klinicznie u kobiet i mężczyzn z zaburzeniami seksualnymi. Badania kliniczne wskazują, że jest on skutecznym lekiem o działaniu ośrodkowym poprawiającym erekcję u mężczyzn oraz podniecenie seksualne u kobiet oraz satysfakcję seksualną u obu płci. Bremelanotyd może być używany w monoterapii lub razem z lekami z grupy inhibitorów fosfodiesterazy typu 5.