Archiwum 1995–2023

Artykuł dotyczy klinicznego zastosowania modulatorów receptora NMDA układu glutaminianergicznego w schizofrenii lub substancji wpływających na stężenia tych modulatorów. Prawie wszystkie dotychczas opublikowane badania, dotyczące tego zagadnienia, opisują efekty kliniczne połączenia leków przeciwpsychotycznych z glicyną czy innymi koagonistami receptora NMDA (D-seryną, D-cykloseryną i D-alaniną) lub inhibitorem transportera glicynowego (sarkozyną). Większość wyników badań opublikowanych dotychczas wskazuje na umiarkowanie korzystny wpływ na symptomatologię choroby, szczególnie gdy lekiem przeciwpsychotycznym nie jest klozapina. Efektem, którego według piśmiennictwa należy się spodziewać, stosując koagonistę receptora NMDA lub inhibitor transportera glicynowego, jest umiarkowana (średnio ok. 10-20%) poprawa w zakresie objawów negatywnych. Opisywana terapia jest bezpieczna, częstość występujących objawów niepożądanych nie różni się istotnie od częstości obserwowanej u pacjentów otrzymujących placebo.