Archiwum 1995–2023

MDMA (3,4-metylenodioksymetamfetamina) jest substancją psychoaktywną zaliczaną do środków halucynogennych. MDMA, działając przez liczne układy neuroprzekaźnikowe, redukuje lęk, zwiększa empatię, poczucie jedności z innymi ludźmi, wyostrza zmysły, a także intensyfikuje przeżywanie emocji. Rozważa się wykorzystanie terapii wspomaganej MDMA w leczeniu niektórych chorób psychicznych, na przykład w zaburzeniu stresowym pourazowym (PTSD), fobii społecznej (SAD) u osób z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi (ASD) czy w terapii uzależnienia od alkoholu. Rekreacyjne stosowanie środków typu ecstasy może mieć liczne, zagrażające życiu i zdrowiu skutki. Jednakże badania dotyczące podawania MDMA w warunkach klinicznych wydają się wstępnie potwierdzać bezpieczeństwo procedury stosowania substancji w kontrolowanych warunkach medycznych.

Celem pracy jest przegląd dotychczasowych badań nad wykorzystaniem MDMA w terapii wspomnianych zaburzeń psychicznych. W pierwszej części pracy skupiono się na przedstawieniu badań nad psychoterapią wspomaganą MDMA. W drugiej podsumowano pojawiające się w aktualnym dyskursie klinicznym nadzieje i obawy związane z zastosowaniem terapii wspomaganej MDMA.

Wydaje się, że zastosowanie MDMA w leczeniu tych zaburzeń wymaga dalszych badań, które przede wszystkim pozwolą ocenić skuteczność terapii wspomaganej MDMA oraz jej długofalowe bezpieczeństwo.