Archiwum 1995–2023

Aktywności fizycznej zawsze przypisywano korzystny wpływ na zdrowie człowieka. W ostatnich okresie zgromadzono dowody na pozytywny wpływ wysiłku fizycznego również na zdrowie psychiczne, a także na jego mechanizmy neurobiologiczne. Pod wpływem ćwiczeń fizycznych stwierdzono nasilenie neurogenezy, związane głównie ze zwiększoną produkcją czynnika neurotrofowego pochodzenia mózgowego (BDNF) oraz działanie przeciwzapalne na układ odpornościowy. Zjawiska te, jak również skłonność do podejmowania wysiłku, wykazują związek z polimorfizmem genu BDNF. Badania nad wpływem ćwiczeń fizycznych na stan psychiczny obejmują różnorodne grupy. Ćwiczenia fizyczne powodują zmniejszenie nasilenia objawów depresji, jak również objawów zarówno negatywnych, jak i wytwórczych schizofrenii. U chorych na schizofrenię ćwiczenia te powodują poprawę sprawności poznawczych. U chorych z objawami otępienia wysiłek fizyczny powoduje poprawę funkcji poznawczych, zmniejsza zaburzenia zachowania, polepsza poziom samodzielnego funkcjonowania i reguluje sen. Aktywność fizyczna jest czynnikiem protekcyjnym dla rozwoju otępienia w populacji najbardziej nim zagrożonej. Ćwiczenia fizyczne poprawiają wiele parametrów snu w przypadku bezsenności pierwotnej. W uzależnieniach od substancji psychoaktywnych wysiłek fizyczny ma znaczenie zarówno dla prewencji pierwotnej, jak i dla redukcji objawów abstynencyjnych i długości utrzymania abstynencji. Uzyskane do tej pory dane pozwalają na traktowanie ćwiczeń fizycznych jako metody wartościowej i bezpiecznej oraz uzupełniającej farmakoterapię wielu zaburzeń psychicznych.