Archiwum 1995–2023

Cel badań. Celem pracy była analiza skuteczności leczenia elektrowstrząsami (EW) depresji lekoopornej na podstawie doświadczeń Kliniki Psychiatrii Dorosłych Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Metody. Badaniem objęto 91 pacjentów z rozpoznaniem depresji lekoopornej poddanych leczeniu elektrowstrząsowemu w Klinice Psychiatrii Dorosłych UM w Poznaniu w latach 2000–2010. W grupie tej było 69 kobiet i 22 mężczyzn, w wieku 24–76 lat (średnia 50 ± 12), u których wykonano co najmniej 6 zabiegów elektrowstrząsowych. Skuteczność terapii elektrowstrząsowej oceniano przy pomocy skal: Clinical Global Impression (CGI) – skali stanu klinicznego przed leczeniem – oraz skali poprawy po leczeniu.
Wyniki. W całej grupie wartość mediany skali CGI stanu klinicznego przed leczeniem wynosiła 5 punktów, co odpowiada znacznemu nasileniu objawów klinicznych. Wartość 5 punktów była jednocześnie najczęściej obserwowanym wynikiem w tej skali, mianowicie u 57 z 91 badanych (63%). Wartość mediany w skali CGI poprawy – czyli skuteczności leczenia – u wszystkich badanych leczonych z powodu depresji EW wynosiła 2 punkty, co może wskazywać na wysoką skuteczność stosowanej metody. Najczęściej obserwowana wartość w skali CGI poprawy wynosiła 2 punkty i występowała u 45 z 91 badanych (49%). Skuteczność terapii EW była podobna u kobiet i mężczyzn, i tym większa, im większe było nasilenie choroby. Skuteczność EW korelowała pozytywnie z krótszym czasem trwania leczonego epizodu depresji. W depresji w przebiegu choroby dwubiegunowej skuteczność była wyższa niż w depresji w przebiegu choroby afektywnej jednobiegunowej, zarówno w całej grupie, jak i w grupie kobiet.
Wnioski. Uzyskane wyniki potwierdzają dane z piśmiennictwa, wskazujące, że terapia EW jest skuteczną metodą leczenia depresji lekoopornej.