Archiwum 1995–2023

Wstęp: Test niacynowy dla diagnostyki schizofrenii został zaproponowany w roku 1980 przez Davida Horrobina.
Wyniki testu wykazują osłabioną reakcję części chorych na schizofrenię na niacynę stosowaną doustnie lub miejscowo, co ma potwierdzać występujące w tej chorobie zaburzenia gospodarki lipidowej. Celem pracy jest przegląd dotychczas wykonanych badań nad testem niacynowym w schizofrenii oraz zaprezentowanie wstępnych wyników badań własnych.
Materiał i metoda: Badaniem objęto 29 chorych na schizofrenię (12 mężczyzn, 17 kobiet) w wieku od 20 do 53 lat, grupę kontrolną stanowiło 30 osób zdrowych (15 mężczyzn, 15 kobiet) w wieku od 23 do 48 lat. Wśród chorych 18 osób stanowili pacjenci z pierwszym epizodem choroby (11 nieleczonych wcześniej neuroleptykami), a 11 – pacjenci chorujący przewlekle.
Stosowano miejscową, trwającą 90 sekund ekspozycję na niacynę w postaci plastra z bibułą nasączoną 0,001 M roztworem estru metylowego kwasu nikotynowego. Nasilenie reakcji określano metodą komputerowej analizy zdjęcia obszaru poddanego ekspozycji.
Wyniki: Chorzy na schizofrenię mieli istotnie słabsze nasilenie reakcji na niacynę w porównaniu z grupą kontrolną. Nie stwierdzono różnic zależnych od płci, długości choroby i przyjmowania leków przeciwpsychotycznych.
Wnioski: Rezultaty naszego wstępnego badania wskazują na osłabienie reakcji skórnej na niacynę w schizofrenii, są zgodne z wynikami uzyskanymi przez innych badaczy i potwierdzają zaburzenia metabolizmu lipidów u chorych na schizofrenię. Test niacynowy może być pomocny zarówno w diagnostyce schizofrenii, jak i w ocenie wpływu prowadzonego leczenia na stan lipidów. Istnieje też możliwość stosowania testu jako markera endofenotypowego w schizofrenii, np. dla objawów deficytowych czy upośledzenia funkcjonalnego.