Archiwum 1995–2023

Wstęp: Mechanizm działań terapeutycznych litu wciąż nie został w pełni poznany. Proponowane hipotezy obejmują: modulację transportu i działania neuroprzekaźników, oddziaływanie na układy drugich i kolejnych wewnątrzkomórkowych przekaźników, regulację ekspresji genów oraz efekty neuroprotekcyjne i antyoksydacyjne.
Stres oksydacyjny to stan zaburzonej równowagi między procesami prooksydacyjnymi i obroną antyoksydacyjną. Prawdopodobnie odgrywa on istotną rolę w patofizjologii i przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej.
Cel: Celem badania była ocena wpływu litu na parametry stresu oksydacyjnego w osoczu ludzkim (in vitro).
Materiał i metody: Badanymi parametrami stresu oksydacyjnego były: peroksydacja lipidów i całkowity potencjał antyoksydacyjny.
Peroksydację lipidów oceniano poprzez pomiar stężenia związków reagujących z kwasem tiobarbiturowym (TBARs) (metodą Rice-Evans). Całkowity potencjał antyoksydacyjny mierzono jako zdolność neutralizacji wolnego kationorodnika ABTS•+ (metoda Re). Próbki osocza od zdrowych ochotników były inkubowane ze stężeniami litu korespondującymi ze stężeniami stosowanymi w profilaktyce epizodów i leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Próbki kontrolne przygotowano bez leku.
Wyniki: Wykazano, iż w wyniku inkubacji osocza z litem nie doszło do statystycznie znamiennych zmian w poziomie TBARs ani całkowitego potencjału antyoksydacyjnego.
Wnioski: Badanie nie dowiodło, aby lit powodował istotne zmiany parametrów stresu oksydacyjnego w osoczu ludzkim in vitro. Wyniki te wskazują na potrzebę prowadzenia dalszych badań na tym polu, np. in vivo na populacji chorych.