Archiwum 1995–2023

Duże ryzyko samobójcze w przebiegu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (bipolar disoders – BD) jest poważnym problemem w psychiatrii. Zachowania suicydalne występują głównie u chorych na BD w trakcie epizodów depresyjnych lub mieszanych z dysforią. Wydaje się, że ryzyko samobójcze jest podobne w BD typu I i II.
Najskuteczniejszą metodą zapobiegania zachowaniom samobójczym w BD jest stosowanie właściwej farmakoterapii. Lekiem o uznanej skuteczności w zapobieganiu samobójstwom u chorych na BD jest węglan litu, wykazujący działanie przeciwsamobójcze niezależne od efektu normotymicznego. Wyniki porównań skuteczności przeciwsamobójczej litu i innych leków normotymicznych (walproinianów lub karbamazepiny) są niejednorodne. Pośrednie dane wskazują na skuteczność klozapiny, olanzapiny i kwetiapiny w zapobieganiu samobójstwom u chorych na BD. Wyniki badań kohortowych sugerują, że leki przeciwpsychotyczne mogą zwiększać ryzyko samobójcze w tej grupie pacjentów. Dane na temat zależności między stosowaniem leków przeciwdepresyjnych a tendencjami samobójczymi w BD są bardzo skąpe.