Archiwum 1995–2023

Cel pracy: Założeniem prowadzonych badań była ocena stężenia BDNF w surowicy krwi u chorych na depresję w ostrej fazie choroby i w okresie remisji, po zastosowanym leczeniu przeciwdepresyjnym oraz badanie zależności między stężeniem BDNF a nasileniem objawów depresji.
Metody: W badaniu wzięło udział 60 pacjentów hospitalizowanych z rozpoznaniem epizodu depresji w przebiegu zaburzeń depresyjnych nawracających (28 osób) lub zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (32 osoby). Nasilenie choroby badano skalami HAM-D i Becka. Oznaczenia BDNF prowadzone były metodą immunoenzymatyczną ELISA (test podwójnego wiązania – sandwich ELISA), przy użyciu Quantikine Human BDNF Immunoassay (R&D Systems).
Wyniki: Średnie stężenia BDNF u pacjentów w ostrej fazie choroby były istotnie niższe niż w remisji (po zastosowanym leczeniu przeciwdepresyjnym). Różnica była istotna statystycznie zarówno w całej grupie badanej, jak również osobno dla kobiet i mężczyzn oraz CHAD i CHAJ. Stwierdzono także ujemną korelację pomiędzy stężeniami BDNF w fazie ostrej choroby i remisji a ciężkością depresji (wyrażoną w skali HAM-D).
Wnioski: Uzyskane wyniki potwierdzają wzrost stężenia BDNF po zastosowanym leczeniu przeciwdepresyjnym u pacjentów z chorobą afektywną jedno- i dwubiegunową, a także związek stężenia neurotrofi ny z nasileniem objawów depresji.