Archiwum 1995–2023

Cel badań: Ustalenie związków między rodzajem leku przeciwpsychotycznego zastosowanym w I epizodzie schizofrenii, liczbą przebytych kuracji dla uzyskania poprawy, czasem systematycznego przyjmowania leków wg zaleceń lekarza leczącego a jakością funkcjonowania szkolnego/akademickiego w rok po I epizodzie psychozy.
Metoda: Badaniem objęto 114 osób (14-23 lat) po I epizodzie schizofrenii (ICD-10), pacjentów Kliniki Zaburzeń Afektywnych, Psychotycznych i Psychiatrii Młodzieży, Poradni Leczniczo-Konsultacyjnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi oraz gabinetu prywatnego. Informacje o rodzaju neuroleptyku stosowanym w I epizodzie schizofrenii, liczbie przebytych kuracji dla uzyskania poprawy, czasie kontynuowania leczenia po hospitalizacji zgodnie z zaleceniami lekarza uzyskano z dokumentacji medycznej oraz przy pomocy ankiety skierowanej do pacjentów i ich rodzin.
Wyniki: Stwierdzono, że większość pacjentów po I epizodzie schizofrenii, po powrocie do edukacji, ma trudności w nauce: wg oceny subiektywnej – prawie 90% badanych, a wg oceny obiektywnej około 80%. Istotne statystycznie okazały się związki między czasem kontynuowania farmakoterapii a występowaniem obiektywnych trudności szkolnych oraz pośrednio również między faktem stosowania LPIIG.
Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują na konieczność zaplanowania odpowiedniej pomocy dla tej grupy chorych: zapewnienie ciągłości farmakoterapii poprzez edukację i kontrolę współpracy w farmakoterapii oraz stosowanie LPIIG.