Archiwum 1995–2023

Przyjmowanie substancji psychoaktywnych może powodować występowanie zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania. Opiaty oraz substancje stymulujące, np. kokaina i amfetamina mają bardzo silne właściwości uzależniające. Leczenie substytucyjne agonistami receptorów opioidowych, głównie metadonem, czy leczenie antagonistami tychże receptorów naltreksonem jest dostępne w niewielu miastach Polski. W leczeniu uzależnień od substancji stymulujących brak jest dominującego postępowania, niemniej podejmuje się próby leczenia lekami przeciwdepresyjnymi, normotymicznymi, czy środkami działającymi poprzez „przerwanie koła samonagradzania”, takimi jak: flupentiksol, disulfiram czy naltrekson. Efektywność farmakoterapii w zapobieganiu nawrotom w uzależnieniu od substancji stymulujących jest znikoma. W ostatnim dwudziestoleciu wzrasta zainteresowanie pacjentami, u których współwystępują zaburzenia psychiczne i używanie substancji psychoaktywnych. Obserwacje kliniczne potwierdzają, że pacjenci ci krócej pozostają w leczeniu, są częściej hospitalizowani, mają więcej zachowań agresywnych i samobójczych oraz gorsze wyniki leczenia w porównaniu z chorymi z jednym rozpoznaniem.