Archiwum 1995–2023

Cel pracy: ocena klinicznej skuteczności i bezpieczeństwa leczenia generycznym preparatem olanzapiny (Zolafren®) pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii leczonych w warunkach rutynowej praktyki lekarskiej w Polsce.
Materiał i metody: przeprowadzono obserwacyjne, nie-interwencyjne, prospektywne i wieloośrodkowe badanie, w którym oceniono parametry skuteczności (skala PANSS) oraz bezpieczeństwa (objawy niepożądane, skala Simpson-Angus, masa ciała) leczenia olanzapiną w ciągu 6–8 tygodniowej obserwacji. Do badania włączono 6019 chorych a ostateczną analizą objęto dane dotyczące 5144 chorych w wieku 18–65 lat zebrane w prawidłowo wypełnionych ankietach badawczych.
Wyniki: objawy niepożądane były bezpośrednią przyczyną przerwania leczenia u 1,2% kohorty. Obserwowano niewielki (choć istotny statystycznie) spadek punktacji w skali Simpson-Angus, co można zinterpretować ostrożnie jako brak wpływu leku na nasilenie objawów pozapiramidowych. Średni przyrost masy ciała wynosił około 2 kg, największe przyrosty obserwowano w grupie pacjentów poniżej 30 lat (zwłaszcza u kobiet) a najmniejsze u chorych powyżej 55 roku życia. Starsi pacjenci raportowali ponadto istotnie mniej objawów niepożądanych. Średnia obserwowana poprawa w całkowitym wyniku skali PANSS wynosiła około 30 punktów, co oznacza znaczącą redukcję nasilenia objawów psychopatologicznych.
Wnioski: olanzapina (Zolafren®) okazała się skutecznym klinicznie i dobrze tolerowanym lekiem u chorych ze schizofrenią w warunkach rutynowej praktyki lekarskiej. Wiek i płeć chorych mogą mieć znaczenie przy ocenie tolerancji leczenia, szczególnie przyrostu masy ciała i możliwych powikłań metabolicznych.