Archiwum 1995–2023

Zaburzenia seksualne są istotnym, jednakże dość często pomijanym problemem u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym (s.r.). Mogą one być istotną przyczyną spadku jakości życia i powodować „inwalidztwo społeczne”.
Zaburzenia seksualne mogą być spowodowane przyczynami pierwotnymi (bezpośrednie uszkodzenie układu nerwowego), wtórnymi (spowodowanymi pośrednio uszkodzeniem układu nerwowego: spastyczność, ból, zaburzenia zwieraczy, pęcherza moczowego i odbytu, zespołem zmęczenia) lub trzeciorzędnymi (uwarunkowania psychospołeczne: depresja, zaburzenia poznawcze, zaburzenia nastroju). Częstość występowania zaburzeń wynosi od 70 do 91%. Nie stwierdzono związku między częstością i nasileniem dysfunkcji płciowych, a wiekiem zachorowania i postacią choroby, długością jej trwania.
Pierwszym etapem właściwego postępowania jest przeprowadzenie szczegółowej diagnostyki i wykluczenie lub ograniczenie wpływu przyczyn wtórnych i trzeciorzędnych, a dopiero następnie próby leczenia z zastosowaniem inhibitorów PDE-5.