Archiwum 1995–2023

Cel: Kanadyjskie Towarzystwo Psychiatryczne oraz Kanadyjski Zespół ds. Leczenia Zaburzeń Nastroju i Lękowych uczestniczyły w tworzeniu klinicznych wskazówek leczenia zaburzeń depresyjnych dla psychiatrów.

Metoda: Tworzenie wskazówek było następujące: wychodząc z bazy danych dokonano przeglądu piśmiennictwa. Zastosowano zoperacjonalizowane kryteria oceny jakości wyników badań klinicznych, w rekomendacjach leczenia zawarto uzgodnione opinie klinicystów. Ten rozdział jest jednym z 7 rozdziałów ocenionych przez klinicystów. Tekst został poprawiony i zaakceptowany przez ekspertów krajowych i międzynarodowych.

Wyniki: Depresja szczególnie często współistnieje z zaburzeniami lękowymi, odżywiania i nadużywaniem substancji psychoaktywnych, ale również zdarza się u chorych ze schizofrenią, ADHD i otępieniem. Współistnienie depresji ma znaczenie w diagnostyce, prowadzeniu leczenia i zejściu choroby. Zależność między depresją i zaburzeniami osobowości jest skomplikowana. Pacjenci ze współistniejącą depresją zwykle wymagają dłuższego i bardziej intensywnego leczenia, kompleksowego podejścia terapeutycznego. Depresja także współistnieje często z chorobami somatycznymi i dobrze reaguje na typowe leczenie LPD.

Wnioski: Współistniejące zaburzenia mają wpływ na przebieg i zejście obydwóch chorób. Gdy zostanie rozpoznana współistniejąca depresja, należy rozważyć zastosowanie typowego leczenia psycho- i farmakoterapeutycznego.