- Strona główna
- >
- Archiwum
- >
- zeszyt 3
- >
- Znaczenie tokoferolu i deprenylu w leczeniu otępień
Archiwum 1995–2023
2002, tom 18, zeszyt 3
Artykuł
Znaczenie tokoferolu i deprenylu w leczeniu otępień
Tadeusz Pietras1,
Paweł Górski1
1. Pracownia Geriatrii Kliniki Pneumonologii i Alergologii Akademii Medycznej w Łodzi
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 2002, 3, 287-298
Streszczenie
Uważa się, że stres oksydacyjny związany z mitochondriami odgrywa ważną rolę w patogenezie otępień. Anionorodnik ponadtlenkowy wytwarzany w mitochondriach indukuje proces peroksydacji lipidów, syntezę nadtlenku wodoru i odkładanie się blaszek betaamyloidu. Tokoferol – inhibitor mitochondrialnej peroksydacji lipidów i deprenyl (selegilina) inhibitor monoaminooksydazy B ochraniają lipidy mózgowia przed stresem oksydacyjnym indukowanym przez mitochondria. Kontrolowane badania kliniczne potwierdziły skuteczność tokoferolu (2000 lU/dobę) i deprenylu (l0 mg/dobę) u chorych z umiarkowanym otępieniem. Leki te spowalniają deteriorację intelektualną u chorych.