- Strona główna
- >
- Archiwum
- >
- zeszyt 2
- >
- Leczenie choroby Wilsona
Archiwum 1995–2023
2002, tom 18, zeszyt 2
Artykuł
Leczenie choroby Wilsona
Beata Tarnacka1,
Anna Członkowska1
1. II Klinka Neurologii Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie; Zakład Farmakologii Klinicznej i Doświadczalnej Akademii Medycznej w Warszawie
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 2002, 2, 148-152
Streszczenie
W pracy przedstawiono współczesne możliwości leczenia choroby Wilsona. Choroba Wilsona jest dziedzicznie uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu miedzi. Do lat 50. ubiegłego wieku prowadziła nieuchronnie do śmierci, po wprowadzeniu leków chelatujących miedź rokowanie w chorobie bardzo się poprawiło. Obecnie dostępne do leczenia w Polsce są dwa preparaty: d-penicylamina oraz siarczan cynku, równie skuteczne, jednak d-penicylamina obarczona jest większą liczbą objawów niepożądanych. Leczenie należy prowadzić przez całe życie, bowiem główne niepowodzenia terapeutyczne związane są z nieregularnym pobieraniem leków przez pacjenta lub wprowadzeniem leczenia w zbyt zaawansowanym stadium choroby.