Archiwum 1995–2023

U 14 chorych leczonych paroksetyną (20-50 mg) z powodu „wielkiej depresji” (DSM-IV) przeprowadzano ocenę stanu psychicznego oraz zapis cyfrowy EEG przed leczeniem oraz w 14, 28 i 42 dniu leczenia. Na podstawie l20-sekundowych odcinków zapisu obliczano względny rozkład częstotliwości przy pomocy analizy FFT. Nie stwierdzono zależności pomiędzy dawką leku a nasileniem zmian w EEG. Nie było także zależności między punktacją w l7-hasłowej Skali Depresji Hamiltona (HDRS) a zmianami zapisu EEG w poszczególnych dniach oceny. Stwierdziliśmy natomiast, że po 6 tygodniach leczenia dochodzi do znamiennego statystycznie wzrostu aktywności β1 i β2. Zaobserwowano także, że wzrost aktywności β2 w 4 tygodniu leczenia może zapowiadać ostateczny pozytywny efekt terapii.