Streszczenie
Cel. Szacuje się, że depresja poporodowa (PPD) dotyka od 6,5 do 12,9% kobiet, które urodziły dziecko. Nieleczone zaburzenie może prowadzić do poważnych konsekwencji dla pacjentki oraz jej potomstwa – upośledzać kształtowanie się relacji pomiędzy matką a dzieckiem. Leki wykorzystywane w leczeniu depresji poporodowej powinny być dobierane indywidualnie, tak by osiągnąć możliwie najlepszy efekt terapeutyczny przy uwzględnieniu: stopnia ciężkości depresji, ryzyka działań niepożądanych oraz innych czynników determinujących przebieg terapii. W naszej pracy porównujemy wybrane metody leczenia PPD ze wskazaniem na efekty uboczne związane z przyjmowaniem leków.
Celem pracy była ocena breksanolonu – leku będącego syntetyczną formą hormonu allopregnanolonu, pochodnej progesteronu, porównanie go z podstawowymi metodami leczenia farmakologicznego PPD z wyszczególnieniem mechanizmów działania wymienionych grup leków oraz wywoływanymi przez nie działaniami niepożądanymi.
Przegląd piśmiennictwa. Dokonano przeglądu piśmiennictwa pod względem skuteczności i bezpieczeństwa leków stosowanych w PPD.
Wnioski. Jeżeli stan pacjentki na to pozwala, należy unikać leczenia farmakologicznego.
Jeśli jest konieczne, lekami pierwszego wyboru są SSRI. W razie przeciwwskazań do ich stosowania można rozważyć użycie leków TCA, a w przypadkach najcięższych i opornych na leczenie – zastosowanie elektrowstrząstów bądź neurosterydu oddziałującego na przewodnictwo GABA-ergiczne OUN – allopregnanolonu (jako lek allopregnanolon jest określany jako breksanolon).
Najbezpieczniejszym lekiem dla kobiet w ciąży lub w okresie poporodowym wydaje się sertralina. Alternatywą dla sertraliny u matek karmiących jest terapia paroksetyną bądź nortryptyliną. Naszym zdaniem breksanolon nie wyprze SSRI, ze względu na długi czas podawania wlewów w warunkach szpitalnych i wskazanie do stosowania wyłącznie po porodzie, a nie w trakcie ciąży. Należy pamiętać, że jest to lek stosunkowo nowy, dlatego profil jego działania i potencjalne efekty uboczne ujawnią się dopiero w przyszłych badaniach, zatem zgodnie z obecnym stanem wiedzy powinien być stosowany wyłącznie w razie konieczności.