Streszczenie
Cel. Celem pracy jest przegląd istotnych klinicznie aspektów aktualnej wiedzy na temat brekspiprazolu w leczeniu schizofrenii – szczególnie jego właściwości farmakologicznych, skuteczności w leczeniu zaostrzeń i działania podtrzymującego remisję, a także profilu działań niepożądanych.
Przegląd piśmiennictwa. Brekspiprazol jest lekiem przeciwpsychotycznym, który swoje działanie wykazuje głównie poprzez częściowy agonizm receptorów D2 i D3 dla dopaminy i 5-HT1A dla serotoniny; ma on również działanie antagonistyczne wobec receptorów 5-HT2A, 5-HT2B, 5-HT7, H1 oraz M1. Metabolizowany jest głównie przez cytochromy CYP3A4 i CYP2D6, wydalany poprzez wątrobę i nerki, a jego czas półtrwania wynosi 96 godzin. W dawkach 2–4 mg/dobę jest skuteczny klinicznie w leczeniu zaostrzeń schizofrenii, łagodzi objawy psychotyczne i poprawia funkcjonowanie psychospołeczne. Wykazuje również skuteczność w leczeniu podtrzymującym w dawkach od 1 do 4 mg/dobę, opóźniając nawrót choroby w stosunku do placebo. Brekspiprazol jest dobrze tolerowany przez pacjentów zarówno w leczeniu ostrym, jak i podtrzymującym. Charakteryzuje go brak wpływu na profil metaboliczny, poziom prolaktyny i odstęp QTc oraz niewielki wpływ na masę ciała i niskie ryzyko pojawienia się akatyzji.
Wnioski. Brekspiprazol jest skutecznym środkiem farmakologicznym w leczeniu schizofrenii. Spośród innych leków wyróżnia go korzystny profil działań niepożądanych, szczególnie metabolicznych. Dzięki swojemu zestawowi cech poszerza zakres możliwości terapeutycznych w leczeniu schizofrenii.