Streszczenie
Cel. Leczenie elektrowstrząsowe (EW), jest uznawane za skuteczną i względnie bezpieczną metodę leczenia w niektórych zaburzeniach psychicznych. Współczynnik umieralności podczas EW jest bardzo niski i wynosi 2,1 na 100 000 wykonanych zabiegów EW. Jak w wypadku każdego zabiegu medycznego, w trakcie jej wykonywania mogą wystąpić powikłania groźne dla zdrowia i życia pacjenta. Są one zazwyczaj związane z dożylną infuzją anestetyków, które podaje się w trakcie znieczulenia ogólnego, z napadami padaczkowymi, które stanowią nieodłączną część procedury EW, oraz z interakcjami zachodzącymi pomiędzy przyjmowanymi lekami.
Przegląd piśmiennictwa. Najczęstszą przyczyną zgonów w trakcie leczenia EW są zaburzenia rytmu serca oraz ostry zespół wieńcowy. Najczęstszymi powikłaniami związanymi z EW są urazy twarzoczaszki, głównie zębów i języka. Ponadto możemy zaobserwować powikłania ze strony układu oddechowego (wydłużony bezdech, zachłystowe zapalenie płuc, bronchospazm), układu nerwowego (krwawienie podpajęczynówkowe, krwiak podtwardówkowy) i układu krążenia (kardiomiopatia takotsubo).
Wnioski. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) nie ma bezwzględnych przeciwwskazań do wykonywania EW, jakkolwiek niektóre schorzenia niosą z sobą podwyższone ryzyko powikłań. Aby właściwie ocenić terapię elektrowstrząsową jako metodę leczenia zaburzeń psychicznych, należy nie tylko mieć na uwadze wysoką skuteczność metody, przejściowy charakter większości działań niepożądanych oraz relatywnie rzadkie występowanie poważnych i zagrażających życiu powikłań somatycznych, ale trzeba pamiętać również o tym, że wykonywanie zabiegów elektrowstrząsowych jest często leczeniem z wyboru, procedurą ratującą życie chorego.