Streszczenie
Celem leczenia prewencyjnego epizodycznej oraz przewlekłej migreny jest zmniejszenie częstości oraz ciężkości napadów migreny, a dzięki temu poprawa jakości życia chorych. Szacuje się, że około 38% chorych na migrenę może odnieść korzyści z leczenia profilaktycznego. Jednakże praktyka kliniczna pokazuje, że otrzymuje je tylko około 13% chorych. Głównymi powodami przerywania leczenia jest występowanie nietolerowanych objawów ubocznych oraz brak skuteczności leczenia farmakologicznego. Sugeruje się, że białko związane z genem kalcytoniny (ang. calcitonin-gene-related-peptide, CGRP) odgrywa istotną rolę w patofizjologii migreny. Jednym z nich jest galcanezumab – humanizowane przeciwciało monoklonalne, wybiórczo łączące się z białkiem CGRP. Skuteczność galcanezumabu potwierdzono w badaniach EVOLVE-1, EVOLVE-2 i REGAIN. Jak wykazały wymienione badania, lek ten istotnie zmniejszał ilość dni z migreną w porównaniu z placebo. Ponadto poprawiła się jakość życia pacjentów leczonych galcanezumabem. Lek ten ma korzystny profil działań niepożądanych, podobny jak w grupach placebo. Najczęściej obserwowanym objawem ubocznym u chorych leczonych galcanezumabem był ból w miejscu wkłucia. Nie obserwowano toksycznego wpływu na wątrobę oraz negatywnego wpływu na parametry hemodynamiczne oraz wyniki badań laboratoryjnych. Odsetek chorych leczonych galcanezumabem, którzy przerywali leczenie z powodu objawów ubocznych, był niski. W październiku 2019 roku galcanezumab został zaaprobowany przez FDA oraz EMA w leczeniu profilaktycznym migreny u dorosłych. Aktualnie nie jest dostępny w Polsce.