Streszczenie
Celem pracy była ocena ryzyka odstawienia leczenia oraz porównanie występowania zmian parametrów biochemicznych należących do składowych zespołu metabolicznego (ZM) podczas rocznej terapii haloperidolem stosowanym w niskich dawkach oraz lekami przeciwpsychotycznymi II generacji (LPIIG) podawanymi w dawkach terapeutycznych: olanzapiny, kwetiapiny i amisulpridu u polskich uczestników badania EUFEST (European First Episode Trial).
W badaniu uczestniczyło 94 pacjentów z rozpoznaniem I epizodu schizofrenii, zaburzeń schizofrenopodobnych i zaburzeń schizoafektywnych (wg DSM – IV), wcześniej nieleczonych przeciwpsychotycznie. Wszystkim pacjentom przed rozpoczęciem badania oraz po roku oznaczono stężenie: glukozy na czczo we krwi żylnej, stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu HDL i LDL oraz triglicerydów – TG. W analizie ryzyka odstawiania leków przeciwpsychotycznych wzięto pod uwagę zakończenie leczenia z jakichkolwiek przyczyn.
W grupie polskich pacjentów włączonych do badania EUFEST: ryzyko odstawienia haloperidolu stosowanego w niskiej dawce w czasie 12-miesięcznej terapii było istotnie wyższe niż przy stosowaniu LPIIG. Ryzyko odstawienia nie różniło się istotnie statystycznie w przypadku leczenia poszczególnymi LPIIG, choć najdłużej lek przyjmowali pacjenci leczeni kwetiapiną. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic pomiędzy stosowanymi lekami w zakresie wpływu na zmiany analizowanych parametrów metabolicznych, jednak kwetiapina i amisulprid powodowały większy, choć nieistotny wzrost stężeń lipidów, niż olanazapina i haloperidol, a olanzapina powodowała większy niż pozostałe leki, choć nieistotny, wzrost stężeń glukozy na czczo.