Streszczenie
Około 90% pacjentów po przebytym udarze i urazie mózgu doświadcza utrwalonej niesprawności. Zasadniczą metodą usprawniania po uszkodzeniu układu nerwowego są: fizjoterapia i terapia neuropsychologiczna. Jednakże ich skuteczność jest w pewnym stopniu ograniczona. Dlatego od wielu lat prowadzone są próby zwiększenia efektywności rehabilitacji poprzez dodatkowe podawanie leków. W oparciu o badania eksperymentalne wykazano, że stymulacja układu adrenergicznego może się przyczyniać do poprawy neuronalnej reorganizacji korowej (plastyczność mózgu). Uzyskane dotychczas wyniki badań doświadczalnych i klinicznych są nie jednoznaczne. W części z nich wykazano pozytywne oddziaływanie leków zwiększających stężenie monoamin: amfetaminy i jej pochodnych, lewodopy, modafinylu. Innym problemem klinicznym są leki, które w istotny sposób mogą zakłócić proces usprawniania. Należą do nich: bezodiazepiny, neuroleptyki, agoniści układu adrenergicznego (prazosyna, doksazosyna) oraz większość leków przeciwpadaczkowych.