2003 zeszyt 2

Powrót do zeszytu

Tom 19, zeszyt 2

Artykuł

III. Psychoterapia

Zindel W. Segal1, Diane K. Whitney2,3, Raymond W. Lam4
1. Departments of Psychiatry and Psychology, University of Toronto, Toronto, Ontario
2. Department of Psychiatry, University of Toronto, Toronto, Ontario
3. Department of Psychiatry, University of Western Ontario, London, Ontario
4. Division of Mood Disorders, Department of Psychiatry, University of British Columbia, Vancouver, British Columbia
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 2003, 2, 45-60

Streszczenie

Cel: Kanadyjskie Towarzystwo Psychiatryczne oraz Kanadyjski Zespół ds. Leczenia Zaburzeń Nastroju i Lękowych uczestniczyły w tworzeniu klinicznych wskazówek leczenia zaburzeń depresyjnych dla psychiatrów.

Metoda: Tworzenie wskazówek było następujące: wychodząc z bazy danych dokonano przeglądu piśmiennictwa. Zastosowano zoperacjonalizowane kryteria oceny jakości wyników badań klinicznych, w rekomendacjach leczenia zawarto uzgodnione opinie klinicystów. Ten rozdział jest jednym z 7 rozdziałów ocenionych przez klinicystów. Tekst został poprawiony i zaakceptowany przez ekspertów krajowych i międzynarodowych.

Wyniki: Podano zalecenia dotyczące zastosowania psychoterapii w leczeniu schorzeń depresyjnych. Istnieje wiele dowodów na to, że specyficzne krótkoterminowe formy psychoterapii włącznie z terapią poznawczo-behawioralną (CBT) i terapią interpersonalną (IPT) są skuteczne w leczeniu ostrej fazy. Uważa się również, że terapie grupowe i małżeńska są skuteczne. Dane na temat efektywności psychoterapii w leczeniu podtrzymującym są ograniczone.

Wnioski: Psychoterapia jest skuteczną formą leczenia zaburzeń depresyjnych. Pomimo danych na temat skuteczności takiego leczenia, dostęp do niego ciągle jest ograniczony.