Streszczenie
Cel. Ciąża oraz połóg to czas diametralnych zmian w funkcjonowaniu kobiety na poziomie społecznym, psychologicznym i biologicznym. Z powodu tych zmian zaburzenia okołoporodowe występują powszechnie. Reprezentowane są głównie przez smutek poporodowy i depresję poporodową. Psychoza poporodowa, choć występuje rzadko, jest chorobą mogącą się wiązać z niebezpieczeństwem zarówno dla zdrowia matki, jak i dziecka. Celem pracy było przedstawienie aktualnych informacji dotyczących psychozy poporodowej, podkreślenie konieczności podjęcia szybkich działań terapeutycznych, a także dokładne omówienie wszystkich etapów jej leczenia.
Przegląd piśmiennictwa. W artykule dokonano przeglądu aktualnych publikacji związanych z zagadnieniem psychozy poporodowej. Piśmiennictwo skompletowano, korzystając z bazy naukowej PubMed. W pracy zaprezentowano podstawowe informacje dotyczące etiologii, objawów i diagnozy tej choroby. Szczegółowo omówiono też leczenie i profilaktykę psychozy poporodowej. Skupiono się również na pracach zgłębiających powiązanie psychozy poporodowej z diagnozą zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.
Wnioski. Psychoza poporodowa zazwyczaj rozwija się w krótszym czasie niż inne zaburzenia psychiczne związane z porodem i bezwzględnie wymaga hospitalizacji. Podstawą leczenia jest farmakoterapia z zastosowaniem leków z grup leków normotymicznych, benzodiazepin oraz leków przeciwpsychotycznych. Możliwe jest także wykorzystanie elektrowstrząsów. Dodatkowo po ustąpieniu objawów zaleca się kontynuowanie terapii litem przez około 9 miesięcy. Pacjentki, które należą do grupy ryzyka, powinny być dokładnie poinformowane o możliwości nawrotu choroby oraz dostępnych opcjach terapeutycznych. Edukacja matek oraz ich rodzin, uważna obserwacja i farmakoterapia są najważniejsze w zapobieganiu wystąpieniu negatywnych skutków choroby.