Streszczenie
Lurasidon to nowy lek przeciwpsychotyczny II generacji zarejestrowany w leczeniu schizofrenii i epizodów depresyjnych w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej u dorosłych. Lek posiada wysokie powinowactwo względem receptorów D2 i 5-HT2A, 5-HT7, umiarkowane wobec receptorów 5-HT1A i α2C-adrenergicznych oraz nieznaczące wobec receptorów H1 i M1. Lurasidon podany doustnie jest szybko wchłaniany, po 1,5–3 godzinach osiąga maksymalne stężenie. Ze względu na niską absorbcję lek powinien być przyjmowany z posiłkiem (co najmniej 350 kcal). Okres półtrwania dla dawek 20–80 mg na dobę wynosi 18,1–25,5 godziny, dla dawek 120–160 mg na dobę 28,8–37,4 godziny. Stężenie stacjonarne jest osiągane w ciągu 7 dni. Lek jest metabolizowany przez udziale izoenzymów CYP 3A4 i wydalany głownie z kałem (67–80%), w mniejszym stopniu z moczem (8–19%). Przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie lurasidonu z silnymi inhibitorami lub induktorami CYP 3A4 (np. ketokonazolem, erytromycyną czy karbamazepiną, odpowiednio). Podanie z umiarkowanymi inhibitorami CYP 3A4 wymaga zmniejszenia dawki leku do 40 mg na dzień. Lurasidon jest inhibitorem glikoprotein P, w związku z czym może zwiększać stężenie digoksyny i ryzyko wywoływanych przez nią działań niepożądanych. Podczas przyjmowania lurasidonu należy unikać spożywania pomelo, grejpfrutów i dużych ilości pomarańczy. Z właściwości farmakodynamicznych lurasidonu wynika jego aktywność przeciwpsychotyczna, przeciwdepresyjna, prokognitywna, jak również normalizująca rytm snu i czuwania.