Streszczenie
Etiopatogeneza samobójstwa jest przedmiotem dociekań z punktu widzenia psychologii, filozofii, socjologii i medycyny. Stanowi ono szczególnie ważny aspekt przebiegui leczenia zaburzeń afektywnych. Wybrane dane statystyczne zaczerpnięto ze stron internetowych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Policji. Autorzy dokonali przeglądu piśmiennictwa psychiatrycznego dotyczącego neurobiologicznych aspektów zachowań samobójczych. Wybór prac uwzględniał anglojęzyczne prace oryginalne, prace poglądowe oraz przeszukiwanie list referencji, bez ograniczeń czasowych publikacji. W celu bliższego przedstawienia mechanizmów biologicznych zaangażowanych w kontrolę zachowań samobójczych uwzględniono badania oparte zarówno na danych klinicznych, jak i na modelach zwierzęcych. Modele zwierzęce odgrywają szczególną rolę w rozumieniu reakcji na stres i rozwoju objawów depresyjnych, pozwalając na badanie interakcji czynników genetycznych i środowiskowych. Przedstawiono genetyczne (badania bliźniąt, badania genów kandydujących i badania asocjacyjne całego genomu GWAS), neurochemiczne (metabolity neurotransmiterów, receptory, transportery i ekspresja białek we krwi obwodowej), neuropsychologiczne (badania impulsywności i strategii podejmowania decyzji), neuroobrazowe (strukturalne i funkcjonalne badania obrazowe) i psychofarmakologiczne argumenty za biologicznym podłożem samobójstwa.