2009 zeszyt 3-4

Powrót do zeszytu

Tom 25, zeszyt 3-4

Artykuł poglądowy

Miedź – znaczenie w procesie neurodegeneracji: od mechanizmów molekularnych do strategii terapeutycznych

Magdalena Rudnicka1
1. Katedra i Zakład Farmakologii Doświadczalnej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 2009, 3-4, 191–197
Słowa kluczowe: miedź, neurodegeneracja, homocysteina

Streszczenie

Organizm ludzki do prawidłowego rozwoju i funkcjonowania potrzebuje między innymi jonów miedzi, które uczestniczą w wielu reakcjach enzymatycznych. Zarówno ich nadmiar, jak i niedobór skutkuje zaburzeniem homeostazy komórek, a w konsekwencji całego organizmu. Genetycznie uwarunkowana choroba Wilsona, zaliczana do chorób neurodegeneracyjnych, rozwija się w wyniku nadmiernego gromadzenia się miedzi w organizmie, a nasilenie choroby wiąże się ze stopniem jej nagromadzenia. Sugeruje to, że zaburzenie w gospodarce miedzi wpływa na nasilenie procesów neurodegeneracyjnych. Tematem niniejszej pracy jest wpływ miedzi na rozwój chorób neurodegeneracyjnych, próba zrozumienia mechanizmów molekularnych leżących u podstaw toksyczności Cu w przebiegu neurodegeneracji oraz ewentualne kierunki strategii terapeutycznych w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych.

Adres do korespondencji:
Magdalena Rudnicka
ul. Czerwonych Beretów 10/18, 00-910 Warszawa
tel. 604 221 626
e-mail: rudnicka.magdalena@gmail.com