Streszczenie
Warunkiem prowadzenia skutecznej terapii z zastosowaniem soli litu jest utrzymanie stężenia tego jonu w przedziale terapeutycznym. Zadanie to jest utrudnione, gdy dochodzi do zmiany właściwości farmakokinetycznych soli litu, np. u pacjentów w podeszłym wieku. Dlatego też, celem obecnej pracy była analiza rozkładu wyników oznaczeń stężenia litu w surowicy krwi w zależności od wieku pacjentów. Analizie poddano 532 wyniki oznaczania stężenia litu w surowicy krwi pochodzącej od 289 pacjentów z okresu trzech lat (2004-2006 r.). Wykazano, że 88% wszystkich wyników stężenia litu mieściło się w zakresie stężeń terapeutycznych, tj. 0,3-1,3 mmol/l, natomiast 10% wyników należało do zakresu stężeń subterapeutycznych a 2% do supraterapeutycznych. Rozkład liczby wyników w zależności od stężenia przebiegał podobnie u kobiet i mężczyzn. Najwięcej oznaczeń stężenia litu w surowicy przeprowadzono u pacjentów w wieku 51-60 lat (127 wyników). W grupie tej stwierdzono też najwyższy odsetek wyników należących do zakresu stężeń subterapeutycznych. Pomiar stężenia litu w surowicy u poszczególnych pacjentów przeprowadzano jedno- (59% pacjentów) lub wielokrotnie. Stwierdzono, że przy wielokrotnym pomiarze stężenia litu w surowicy krwi procentowy udział wyników mieszczących się w zakresie terapeutycznym był wyższy o około 8% niż przy jednokrotnym pomiarze. Podsumowując, przeprowadzona analiza stężeń litu wskazuje, że u znacznej części pacjentów stężenie litu w surowicy znajduje się poza zakresem stężeń terapeutycznych a zwiększenie częstości oznaczeń stężenia litu może przyczynić się do zwiększenia efektywności terapii.