Streszczenie
Opisano przypadek 30-letniego mężczyzny z przewlekłą, oporną na leki depresją, u którego po zastosowaniu (niezgodnie z zaleceniem lekarza) citalopramu w dawce 100 mg na dobę obserwowano pełną, trwałą remisję objawów. Nie obserwowano objawów niepożądanych. Wyniki próby z debryzochiną wykazały, że aktywność izoenzymu CYP2D6 nie odbiegała od przeciętnej dla populacji ogólnej. Po zmianie leczenia na escitalopram, po upływie ok. 2 lat leczenia citalopramem, możliwe było obniżenie dawki do 10 mg/d bez niekorzystnego wpływu na stan psychiczny chorego. W tym przypadku zmiana preparatu racemicznego na preparat składający się tylko z jednego enancjomeru pozwoliła na wyraźne zmniejszenie dawki stosowanego leku.