2005 zeszyt 3

Powrót do zeszytu

Tom 21, zeszyt 3

Artykuł

Zmeczenie w stwardnieniu rozsianym

Jacek Losy1,2
1. Zakład Neuroimmunologii Klinicznej Katedry Neurologii im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
2. Zespół Badawczo-Leczniczy Chorób Neuroimmunologicznych IMDiK PAN w Poznaniu
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 2005, 3, 279-282
Słowa kluczowe: stwardnienie rozsiane, zmęczenie

Streszczenie

Zmęczenie można zdefiniować jako subiektywnie odczuwany brak energii względnie uczucie wyczerpania. U około 70% chorych zmęczenie podawane jest jako jeden z trzech dominujących objawów chorobowych, a u części chorych jako główny objaw. Zmęczenie może być uogólnione względnie lokalne (ograniczone). Ulega nasileniu pod wpływem stresu, depresji, przedłużonej aktywności ruchowej, a także ciepła, poważnie wpływając na codzienną aktywność chorych, ich życie rodzinne i społeczne. Poprawa następuje po odpoczynku i śnie. Istnieje związek między zmęczeniem chorych na SM a dysfunkcją kory czołowej i jąder podstawy. W patogenezie odgrywają też rolę czynniki immunologiczne oraz zaburzenia neurotransmisji. W terapii farmakologicznej korzystny efekt uzyskano przy pomocy amantadyny, modafinilu, leków przeciwdepresyjnych. Poprawę przynosi rehabilitacja, psychoterapia i wsparcie emocjonalne.