Streszczenie
Cel: Praca omawia wyniki randomizowanego badania wieloośrodkowego porównującego skuteczność oraz tolerancję olanzapiny (Zolafren, ADAMED) i perazyny w ostrym epizodzie schizofrenii.
Metoda: Badaniem objęto 86 pacjentów hospitalizowanych z powodu zaostrzenia schizofrenii, z których 44 otrzymywało olanzapinę w dawce 10-20 mg/dobę (średnio 18,4 mg/dobę), a 42 perazynę w dawce 100-600 mg/dobę (średnio 294 mg/dobę) przez okres 8 tygodni. Grupy pacjentów nie różniły się pod względem parametrów demograficznych i klinicznych ani wyjściowego nasilenia objawów chorobowych.
Wyniki: W obu grupach pacjentów uzyskano statystycznie istotną poprawę kliniczną. Poprawa w grupie otrzymującej olanzapinę była istotnie większa w zakresie objawów psychopatologicznych mierzonych w skalach Positive and Negative Syndrome Scale (wynik całkowity, objawy pozytywne, objawy negatywne, psychopatologia ogólna), Clinical Global Impression i Calgary Depression Rating Scale. Terapia olanzapiną, w porównaniu z perazyną, wiązała się z istotnie mniejszym ryzykiem wystąpienia objawów ubocznych – w tym objawów pozapiramidowych, a także znacząco mniejszym ryzykiem przerwania terapii. Oba leki nie powodowały istotnych zmian w parametrach laboratoryjnych i badaniu elektro-kardiograficznym, z wyjątkiem wyższego poziomu cholesterolu stwierdzanego w trakcie kuracji perazyną. Olanzapina powodowała umiarkowany przyrost masy ciała (średnio 2,8 kg).
Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że olanzapina (Zolafren, ADAMED) stosowana w leczeniu ostrego epizodu schizofrenii jest lekiem skutecznym i dobrze tolerowanym. W porównaniu z perazyną powoduje większą poprawę kliniczną i mniej objawów ubocznych.