Streszczenie
W pracy omówiono leczenie spastyczności z zastosowaniem metod mających już swoją długą historię – miejscowego podawania alkoholu etylowego i fenolu. Spastyczność jest jednym z powszechniej występujących objawów neurologicznych. Może ona stanowić istotny problem, gdyż jej nasilenie zazwyczaj koreluje ze stopniem niesprawności pacjentów z uszkodzonym górnym neuronem ruchowym (np.: w przebiegu udaru, stwardnienia rozsianego, urazu). Fenol i alkohol podawane miejscowo działają na zasadzie długotrwałej chemicznej neurolizy. Do głównych problemów związanych z leczeniem, mimo ewidentnych korzyści klinicznych należą właściwy dobór chorych i miejsca podania leku oraz ograniczenia wynikające z nieprzyjemnych działań niepożądanych (bolesność podania, przewlekłe bóle i parestezje).
Problematyka miejscowego leczenia spastyczności jest dodatkowo ilustrowana analizą kilku przypadków leczonych tą metodą w klinice – podawanie 40% etanolu. Większość chorych po leczeniu odczuła poprawę.