Streszczenie
U 14 pacjentów hospitalizowanych z rozpoznaniem dużej depresji (wg DSM-IV) analizowaliśmy pierwszy cykl snu. Badania przeprowadzane były dwukrotnie – przed leczeniem i następnie w 2-3 dobie stosowania niewielkiej dawki imipraminy (50-75 mg).
Pacjenci, u których po 6 tygodniach leczenia stwierdzaliśmy wystarczającą poprawę stanu psychicznego, mieli w trzeciej dobie leczenia wyraźniejsze wydłużenie latencji REM w porównaniu do chorych niereagujących na leczenie (p = 0.001). Przy zastosowaniu analizy dyskryminacyjnej stwierdziliśmy, że najwyższy procent prawidłowego przewidywania skuteczności imipraminy (83,3%) uzyskuje się przy wzięciu pod uwagę takich czynników jak: wiek pacjenta, latencja snu przed leczeniem i latencja REM przed leczeniem oraz względne zmiany tych parametrów po 3 dobach leczenia. Wyniki obecnej pracy skłaniają do stwierdzenia, że do przewidywania skuteczności terapeutycznej imipraminy przydatna jest analiza parametrów poligraficznych pierwszego cyklu snu.