1998 zeszyt 3

Powrót do zeszytu

Tom 14, zeszyt 3

Artykuł

Ocena skuteczności i tolerancji tianeptyny w leczeniu zaburzeń depresyjnych – otwarte ogólnopolskie badanie wieloośrodkowe

Janusz Rybakowski1, Beata Załoga1, Aleksander Araszkiewicz1, Adam Bilikiewicz1, Zdzisław Bizoń1, Włodzimierz Chrzanowski1, Jan Horodnicki1, Jan Jaracz1, Andrzej Kiejna1, Irena Krupka-Matuszczyk1, Halina Marmurowska-Michałowska1, Jolanta Rabe-Jabłońska1, Waldemar Szelenberger1, Andrzej Zięba1, Marcin Kargul1, Robert Pachocki1
1. ...
Farmakoterapia w Psychiatrii i Neurologii, 1998, 3, 27-42

Streszczenie

W wieloośrodkowym klinicznym badaniu skuteczności i tolerancji tianeptyny, przeprowadzonym w Polsce w latach 1996-1998, wzięło udział 140 lekarzy psychiatrów. Do badania włączono 566 pacjentów (160 mężczyzn i 406 kobiet) z depresją w przebiegu choroby afektywnej, bez cech lekooporności (pierwszy epizod depresji – 205 chorych, depresja nawracająca – 345 chorych, depresja w przebiegu choroby dwubiegunowej – 16 chorych; rozpoznania wg DSM-IV). Średnie początkowe nasilenie depresji w 17-punktowej Skali Depresji Hamiltona (HAMD) wynosiło u nich 25,8 punktów. 6-tygodniowa ambulatoryjna kuracja tianeptyną przyniosła istotną poprawę (redukcja 50% w HAMD) u 2/3 chorych, a u ponad 40% doprowadziła po tym okresie do remisji klinicznej (liczba punktów 8 lub mniej w HAMD). Średnie końcowe nasilenie depresji u 508 chorych, którzy ukończyli kurację, wynosiło 10,5 punktów. Wśród chorych, którzy ukończyli kurację, istotną poprawę obserwowano częściej u kobiet niż u mężczyzn (73% vs 63%; p < 0,05) oraz u chorych z pierwszym epizodem depresji w porównaniu z depresją nawracającą (76% vs 67%; p < 0,05).
Kryteria poprawy częściej spełniali pacjenci z depresją umiarkowaną lub znaczną w porównaniu z depresją lekką, zarówno w odniesieniu do populacji pacjentów włączonych (68% vs 56,5%; p < 0,01), jak i dla pacjentów, którzy ukończyli badanie (75% vs 64,7%; p < 0,01). Skuteczność tianeptyny u osób leczonych równocześnie z powodu chorób somatycznych była podobna jak w całej grupie. Kuracji nie ukończyło 58 osób (10,2%), częściej kobiet (12,5%) niż mężczyzn (5%) (p < 0,01). Poważne wydarzenia i objawy niepożądane były powodem przerwania kuracji u 11 osób (1,9%). Odsetek chorych, u których występowały objawy uboczne ulegał zmniejszeniu w czasie trwania kuracji z 18% do 9%. Kuracja tianeptyną nie powodowała istotnych zmian w badaniach laboratoryjnych i parametrach życiowych. Subiektywna ocena tolerancji leku i satysfakcji z leczenia była dobra, a u osób starszych i z chorobami somatycznymi była podobna jak w całej grupie chorych. Autorzy stwierdzają, że w leczeniu ambulatoryjnym osób z rozpoznaniem depresji w przebiegu choroby afektywnej tianeptyna jest skutecznym lekiem przeciwdepresyjnym, doskonale tolerowanym, również przez chorych w starszym wieku i z towarzyszącymi chorobami somatycznymi.